Afgelopen weekend schreef Sofie Vanrafelghem een artikel op HLN waarin ze 10 pilsbieren vergeleek, de reacties waren nogal gemengd.
Sommige waren akkoord, anderen kritisch en enkelen ronduit giftig.
De Looza ten huize MissBaxel was op en dus leek het wel een goed idee om de wederhelft op pad te sturen op zoek naar dezelfde 10 pilsbieren en de blindproeverij eens dunnetjes over te doen.
Mijn top 10
punten geven laat ik over aan de echte specialisten 😉
- Estaminet Refined Lager
(Palm Belgian Craft Brewers – 5,2%)
Dat er goed nagedacht is over de hopsoorten (en hoeveelheden) is overduidelijk. De bittterheid is fluweelzacht en in de geur zit iets van bloemetjes. De smaak blijft relatief lang hangen voor een pils
Spoiler: dit is de enige pils waar de hop in waar te nemen was. - Bavik Super Pils
(Brouwerij De Brabandere – 5,2%)
Hier vond ik het samenspel van lichte zoetmoutigheid met een fijne bitterheid heel aangenaam. Een mooie pareling op de tong accentueerde die smaak nog iets meer, waardoor ook de smaak nog even nawerkt. - Cristal
(Brouwerij Alken Maes – 5%)
Licht zoetmoutige geur. Zoals bij de Bavik vond ik een mooie balans tussen zoetmoutigheid en bitter, alleen overheerste hier de moutigheid licht. De smaak blijft iets minder lang hangen. - Stella Artois
(Brouwerij AB InBev – 5,2%)
Vanaf hier neemt de zoetmoutigheid licht de bovenhand, wel nog steeds aangenaam in balans met een lichte bitterheid. Wel heel vluchtig van smaak. - Vedett
(Brouwerij Duvel Moortgat – 5,2%)
Veel kruidigheid in zowel geur als smaak, beetje het buitenbeentje tussen de andere 9. Het smaakt niet moutig en ook niet echt bitter. Klein beetje medicinaal misschien. Wel verfrissend. - Maes
(Brouwerij Alken Maes – 5,2%)
Zowel in de neus als in de smaak kwam hier de typerende “zoete” moutigheid van de commerciëlere pilsen naar voor. De bitterheid is aanwezig maar iets te weinig om nog in balans te zijn. Nogal plakkerig aandoende afdronk. - Heineken
(Brouwerij Heineken – 5%)
Nog meer overheerst hier de zoetigheid, niet alleen de kenmerkende zoetmoutige geur en smaak maar een bijna fruitige nasmaak. Iets zwaarder op de maag. Het verfrissende van een pils is er een beetje vanaf hier. - Jupiler
(Brouwerij AB InBev – 5,2%)
Dit is zoetmoutig met een heel erg klein bittertje. Tussen alle voorgaande viel vooral op dat dit niet zozeer dorstlessend was dan wel een plakmond gaf. Zoals een cola bij te warm weer, je drinkt om je dorst te lessen maar wil altijd meer. Goed voor de verkoop uiteraard. Maar geenszins verfrissend. - Carlsberg
(Brouwerij Carlsberg – 5%)
Hier kan ik eigenlijk niet zoveel over zeggen… het is flets… zelfs in de typerende zoetmoutige commerciële smaak is het onvoldoende. Zo moet een verwaterde koude moutthee-smaken. - Corona
(Brouwerij AB InBev – 4,5%)
En dan nummer laatst. Tja, het is wat het is. Marketing in een flesje. Smaakt en ruikt chemisch en dat je er best een limoen induwt is hoogstwaarschijnlijk om de vieze nasmaak te verdrijven. Geen aanrader.
Als algemene balans kan ik wel begrijpen dat er voor ieder van deze pilsjes een publiek is. In mijn winkelkar zal je niet snel voorbij nummer 4 (Estaminet/Bavik/Cristal/ Stella) geraken echter, met nummer 5 (Vedett) als twijfelgeval.
Eigenlijk is daar vooral de tweedeling te vinden, nummer 6 tot 10 zijn overduidelijk dranken die geproduceerd zijn voor het (zeer) grote publiek en zijn ook zo bewerkt dat er van een echte pilssmaak bijna geen sprake meer is.
De grootste verrassingen waren ongetwijfeld Estaminet (door de smaak) en Stella Artois (wegens atypisch voor een commercieel bier).
De test is als volgt uitgevoerd:
Het was een volledig blinde proeverij in deze volgorde → Carlsberg/Cristal/Maes/Bavik/Jupiler/Estaminet/Heineken/Corona/Vedett/Stella
Alle bieren waren gekoeld op 5° Celsius. Bij de eerste proefronde werden de vijf beste van de vijf andere gescheiden. In de tweede ronde werd dan (op een licht hogere temperatuur +/- 7°) de volgorde bepaald.
